Van Noosa tot Darwin

Tijd voor een laatste blog! Deze schrijf ik op de luchthaven van Singapore. Over anderhalf uur vlieg ik naar Amsterdam en dan zit deze geweldige reis er alweer op. Best een raar idee dat ik straks de winterjas aan kan. Vanmiddag lag ik nog te zonnebaden en ben ik wezen zwemmen in de wavepool. Een beetje afkoeling was wel nodig met zo’n 35 graden Celsius en een luchtvochtigheid van rond de 80%. Gelukkig kan ik goed tegen de warmte. Al was het vandaag wel een beetje zwaar vanwege de laatste stapavond gisteren met een aantal mensen uit het hostel.

Ik heb de afgelopen weken zoveel gezien en gedaan dat ik bijna niet weet waar ik moet beginnen. Het voelt ook alsof ik al veel langer dan een maand weg ben geweest. Ik zat volledig in de relaxmodus en had regelmatig geen flauw benul wat voor dag het was. Heerlijk J!

Het alleen reizen is mij ook goed bevallen. Dit was voor mij de eerste keer en waarschijnlijk niet de laatste keer. Ik kan niet echt zeggen wat ik leuker vind, want reizen met vrienden is ook super! Dan deel je de belevenissen. Het leuke aan alleen reizen is echter dat je heel gemakkelijker contact maakt met anderen en dat je met niemand anders rekening hoeft te houden.

Hieronder een beschrijving van mijn belevenissen na Byron Bay:

• Noosa

Vond ik geweldig! In vergelijking met Byron Bay is dit een luxere bestemming, met leuke winkels en restaurants. Ik had hier maar een dag, maar ondanks dat was het zeker de moeite waard! Ik verbleef in Halse Lodge, het mooiste hostel van deze reis. Dit hostel lag dichtbij het centrum, het strand en het National Park. Naast shoppen, zonnebaden en prosecco drinken, heb ik een mooie wandeling gemaakt door het National Park en langs de kust.

• Hervey Bay (Fraser Island)

Vanuit Hervey Bay heb ik een drie daagse trip gemaakt naar Fraser Island. Een dag van tevoren kwam ik al aan in het hostel in Hervey Bay, waar ik om 16. 30 uur bij de info meeting werd verwacht. Hier kwam iedereen die met de trip meeging bijeen. Het was de bedoeling dat we gelijk groepjes maakten en met die personen boodschappen gingen doen. Ik vormde een groepje met drie anderen: een Zweeds meisje, eenjongen uit Engeland en een jongen uit Duitsland. Lekker internationaal dus . Met hen zat ik de volgende dag ook in de jeep. In totaal waren we met 4 jeeps. In sommige zaten meer mensen, dus we waren met ongeveer 25 personen en een gids. Gedurende drie dagen hebben we allerlei plekken op dit enorme zandeiland bezocht. We mochten om de beurt rijden in de jeeps. Super leuk! Hoogtepunten waren Lake Mc Kenzie en Lake Wabby. Qua weer troffen we het niet (lees: veel regen), maar dat mocht de pret niet drukken. De laatste dag was het wel mooi, dus een perfecte afsluiter. ’s Nachts sliepen we in een tent. Bij het kamp waren buiten een barbecue kookeiland verder geen faciliteiten, zoals een toilet en douche. Dat was dus wel even afzien! Als je moest, ging je gewapend met schep, stok en zaklamp naar het strand. Met de schep kon je een gat graven om je behoefte in te doen en met de stok kon je eventuele Dingo’s ofslangen afweren…. Vooral in het donker was dit best eng. Je mocht dan ook niet in je eentje het strand op. In de tent, die niet geheel waterdicht bleek, had je de beschikking over een oud en versleten slaapmatje met gaten erin. Ik heb bijna geen oog dichtgedaan, want het was er zo ontzettend donker en de Dingo’s liepen ’s nachts door het kamp op zoek naar eten….. . In de auto slapen was ook geen optie, want daar trof je vele kakkerlakken aan! All part of te experience zullen we maar zeggen! Het was bovenal erg leuk en gezellig! Terug in Hervey Bay hebben we het weekend afgesloten met een diner in de lokale pub en daarna ging iedereen vroeg slapen.En oh, wat voelde die douche goed en wat lag dat bed toch lekker!

• Town of 1770/Agnes Water

Op aanraden van Marlies ben ik een dag naar Town of 1770/Agnes Waters geweest. Ik had hier best wat langer willen blijven, maar helaas had ik daar geen tijd voor. Ik verbleef in Cool Bananas, een super relaxed hostel. Dit hostel deed me denken aan Mancora, Zuid Amerika. Er hing een goede vibe.

De dag begon ’s ochtends heel vroeg bij een uitkijkpunt over zee. Met een groep uit het hostel waren we hier naartoe gegaan om de solar eclipse (zonsverduistering) te bekijken. Alhoewel het geen volledige eclipse was (87%), vond ik het zeker de moeite waard. Het was alweer een tijd geleden dat ik er een had gezien en nu wel op een heel bijzondere plek. Na het ontbijt heb ik mijn allereerste surfles gehad! Echt geweldig! Ik had niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden. ’s Middags heb ik de Scooteroo gedaan, een tour met mini choppers. Een aanrader voor iedereen die deze kant nog eens op gaat! Het is gewoon geweldig om op deze manier de omgeving te zien. Tijdens de rit zagen we ook veel kangoeroes. De middag werd afgesloten met drankje en hapje bij de haven. We werden getrakteerd op een hele mooie zonsondergang en reden vlak voordat het donker werd terug. Wat een goed gevoel, wat een vrijheid! This is the good life!

• Airlie Beach (Whitsunday Islands)

Vanuit Airlie Beach ben ik drie dagen wezen zeilen langs de Whitsunday Islands, met als hoogtepunt Whitehaven Beach. Dit 7km lange strand is bekend om zijn hagelwitte zand. Het zand bestaat voor 98% uit silicium. Het voelt aan als talk poeder! Doordat het zand zo fijn is kan het gemakkelijk elektronische apparatuur vernielen. Het werd ons dan ook sterk aangeraden om onze fotocamera’s telkens weer terug in het hoesje te stoppen. Daarnaast konden degenen die zilver bij zich hadden gaan poetsen. Want silicium schijnt daar uitermate geschikt voor te zijn. Als backpacker had ik geen zilver bij me, dus heb ik mijn huid maar licht gescrubt met dit goedje. Of het hielp….geen idee, maar het voelde goed . Het zeilen was op zichzelf al geweldig! Maar het blauwe water, de witte stranden, de dolfijnen, de prachtige vissen en schildpadden tijdens het snorkelen, maakten het compleet.

Iets minder aantrekkelijk was de stinger suit dat we aanmoesten als we wilden zwemmen. Maar goed, wel belangrijk, want je wilt niet gestoken worden door een (dodelijke) kwal. Uiteraard heb ik voor geïnteresseerden een leuke foto in mijn power ranger outfit toegevoegd ;). Omdat we er naar die drie dagen nog geen genoeg van hadden, hebben we bij terugkomst in Airlie Beach nogeenscenic flight gemaakt over de Whitsundays. Dit was als in een droom, zo mooi! Ik kon bijna niet geloven wat ik zag. Een paradijs en het absolute hoogtepunt van deze reis! De foto’s zeggen denk ik genoeg.

• Magnetic Island

Ook hier ben ik maar een dag geweest. Eigenlijk te kort omdat je zoveel kan doen op Magnetic Island. Ik heb geen wandelingen kunnen maken, maar dat was door het warme en vochtige weer ook wel erg zwaar geweest. Wel ben ik naar het National Park geweest, waar ik o.a. een krokodil, een schildpad, een koala en een slang heb vastgehouden! Erg leuk en door de enorm enthousiaste gids heb ik ook weer veel interessante weetjes verzameld. Bijvoorbeeld dat je eenzoutwater krokodil met name terugziet in zoetwater…. Ze heten zoutwater krokodillen omdat ze zich ook kunnen voortbewegen in zoutwater, iets wat een zoetwater krokodil niet kan.

Het is inmiddels al 00.43 uur en mijn vlucht vertrekt om 1.25 uur…. Tijd om te gaan dus! Ik zal mijn blog thuis vervolgen met Cairns, Port Douglas, Cape Tribulation en Darwin.

Donderdag 29 november 2012 – 6.49 uur.

Inmiddels ben ik alweer een paar dagen thuis en begin ik gewend te raken aan de kou. Van een jetlag heb ik niet veel last gehad. Ik heb vooral heel veel geslapen sinds ik thuis ben en volgens mij kom ik langzamerhand weer wat in mijn ritme. Sinds 6.15 uur ben ik klaar wakker. Genoeg geslapen! Tijd om mijn laatste blog af te maken.

• Cairns

In Cairns heb ik een nacht in een hostel geslapen, maar de stad zelf heb ik verder niet bekeken. De eerste indruk was dat het niet een hele grote stad is, maar wel super toeristisch. Dit is dan ook dé uitvalbasis voor trips naar het wereldberoemde Great Barrier Reef. Dat blijft op mijn verlanglijstje staan. Australië is een ontzettend duur land waardoor ik keuzes heb moeten maken. Na een aantal weken zon, zee, strand wilde ik graag wat anders zien en koos ik voor het regenwoud.

In het hostel in Cairns sliep ik voor het eerst met drie Chinezen op een kamer, een hele ervaring. Van die taal valt niks te maken, bepaalde gewoontes vallen bij ons onder de categorie smerig (ik bespaar jullie de details) en ze hebben super veel bagage bij zich (minimaal 1 enorme koffer en een backpack)! Daarnaast hebben ze allemaal een wit mandje waar ze shampoo- en douchegelflessen netjes in ordenen. De Hello Kitty knuffel ontbreekt uiteraard ook niet. Tot slot beschikten zij allen over meerdere camera’s en een laptop.

Tijdens mijn reis heb ik heel veel Aziaten gezien die foto’s maken met hun Ipad. Blijft een raar gezicht vind ik. De meiden in mijn dorm room waren ontzettend nieuwsgierig en vroegen mij het hemd van het lijf . Ik ben weer een ervaring rijker!

• Port Douglas en Cape Tribulation

De tour naar Port Douglas en Cape Tribulation begon vanuit Cairns en volgde een prachtige route langs de kust met vele verlaten straten. De eerste stop was in Port Douglas. Dit kleine stadje heeft in het verleden veel kolonisten getrokken vanwege de ontdekking van goud in deze regio. Dit is ook de plaats waar Steve Irwin in 2006 in een koraalrif voor de kust dodelijk werd gestoken door een pijlstaartrog.

Na Port Douglas reden we naar Mossman Gorge in het Daintree National Park, een van de oudste regenwouden ter wereld. De Aboriginals noemen deze plek Wawu-karrba, wat plaats van heling betekent. De poelen zouden genezende krachten hebben.

We vervolgden onze weg in het Daintree National park en staken met een pondje over de Daintree rivier om uiteindelijk in Cape Tribulation aan te komen. Dit is een klein dorp met een paar hostels, twee supermarkten en een aantal restaurants.

Bij het Cape Trib Beach House gingen we lunchen en brachten een aantal van de tourgroep, waaronder ik, een middag en een nacht door. Echt geweldig om midden in het regenwoud te overnachten. Samen met degenen die ook bleven heb ik een lange wandeling gemaakt langs het strand en door het regenwoud. De volgende dag werden we weer opgehaald en vervolgden we de tour. We maakten een boottocht over de Daintree rivier om krokodillen te spotten. Helaas was het water veel te warm, waardoor de krokodillen naar dieper gelegen delen waren gegaan en wij er geeneen hebbben gezien. Althans geen grote. We hebben maar liefst 1 krokodilletje gespot van ongeveer 8 maanden. Deze jonkies worden na 3 maanden alleen gelaten door de moeder en moeten dan zien te overleven.

Op de terugweg door het regenwoud werd ons verteld dat hier veel cassowaries leven. Deze op struisvogel lijkende beesten worden ook wel Rainforest gardeners genoemd, omdat ze vruchtbare zaden verspreiden. Bijzonder aan de cassowaries is dat het mannetje op de eieren broedt en voor de jongen zorgt. Het vrouwtje is dan alweer op zoek naar nieuw mannelijk schoon J. Hoewel ze nogal klungelig en schuw kunnen overkomen , moet je wel oppassen als je er een tegenkomt. De cassowary kan namelijk behoorlijk agressief worden. Voor het regenwoud is dit een belangrijk dier. Helaas is het een bedreigde vogelsoort. Een van de redenen is dat er veel cassowaries aangereden worden door auto’s. Je ziet langs de kant van de weg dan ook veel waarschuwingsborden. Een daarvan was wel bijzonder grappig en heb ik dan ook als foto toegevoegd aan mijn blog.

Aan het einde van de middag waren we terug in Cairns en moest ik gelijk door naar de luchthaven om mijn vlucht naar Darwin te halen, de laatste bestemming van deze reis!

• Darwin

In Darwin verbleef ik in Dingo Moon Lodge, een prettig hostel dat niet erg groot was en een heerlijk zwembad had. Een prima plek om mijn laatste dagen door te brengen. Helaas was mijn trip naar Kakadoo National Park gecancelled, dus die blijft op mijn verlanglijstje staan. In plaats daarvan heb ik een tour gedaan naar Litchfield National Park, ook zeker een aanrader!

De dag begon met een boottocht (Jumping croc cruise) op de Adelaide rivier. Deze rivier staat bekend vanwege de hoge concentratie zoutwater krokodillen. We hadden geluk en zagen enorm veel krokodillen. Middels een stuk kip aan een stok lieten ze de krokodillen uit het water omhoog springen. Wat een spektakel! Na deze boottocht vervolgden we onze weg naar Litchfield National Park. Toen we hier aankwamen bezochten we als eerste de termietenheuvels. Een indrukwekkend verschijnsel. Sommige termieten waren wel twee meter hoog! Daarna zochten we verkoeling bij de Wangi falls! Er schijnen hier zoetwater krokodillen voor te komen, dus ik voelde me niet helemaal relaxed. Maar omdat er zoveel mensen zwommen en de gids het ons ook niet afraadde heb ik het toch maar gewaagd. Wat een weelde om te zwemmen in dit verkoelende water! Eindelijk eens water dat niet boven de 27 graden uitkwam . Na de lunch maakten we een korte stop bij het uitkijkpunt op Florence falls. Een prachtige plek om deze watervallen te bewonderen en ook zeker aantrekkelijk om een duik in te nemen. Daar was tijdens deze tour helaas geen tijd voor. Wij gingen naar de Buley rockhole, een kleine waterval met een natuurlijk zwembadje eronder. Ook zeker een fijne plek, maar voor mij iets te toeristisch. Daarnaast begon het na een kwartier te regenen, wat overging in noodweer met onweer. Tijd om te gaan! Terug in Darwin werden we echter nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang! Samen met een glas champagne en gamba’s was dit hét moment om terug te blikken op een onvergetelijke reis.

Australia I’ll be back!